Η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, όταν ήταν Πρύτανης της Ακαδημίας του Παρισιού και Καγκελάριος όλων των Πανεπιστημίων του Παρισιού, επισκέφθηκε μαζί με τον Πρόεδρο της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Φθάνοντας στο Πανεπιστήμιο, τους υποδέχθηκε ο Πρόεδρός του και απευθύνθηκε στην Αρβελέρ: "Χορεύεις καλαματιανό;" της είπε. Εκείνη τα έχασε... "Ι am John Bradimas". Στο δείπνο, ο Μιτεράν, παρόντος του Προέδρου των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέϊγκαν, έκλεισε τον επίσημο χαιρετισμό του ως εξής: "Ο Πρόεδρος του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και η Πρόεδρος όλων των Πανεπιστημίων του Παρισιού δεν μιλούσαν αυτήν την ώρα ούτε γαλλικά, ούτε αγγλικά. Μιλούσαν ελληνικά. Ε! αυτό είναι αυτοκρατορία!"
9 Ιανουαρίου 2011
5 Ιανουαρίου 2011
4 Ιανουαρίου 2011
Στην Αλίκη...
Στην Ελλάδα το όνομα Αλίκη παραπέμπει σε ένα και μόνον πρόσωπο... την Αλίκη - Σταματίνα Βουγιουκλάκη, κόρη του Ιωάννη Βουγιουκλάκη και της Αιμιλίας Κουμουνδούρου (με ρίζες από την οικογενεία του Πρωθυπουργού Αλέξανδρου Κουμουνδούρου), η οποία υπήρξε η δημοφιλέστατη ηθοποιός του θεάτρου και του εμπορικού κινηματογράφου της χώρας κατά τον 20ό αιώνα. Γεννήθηκε στο Μαρούσι Αττικής στις 20 Ιουλίου του 1933.
Το υποκριτικό της ταλέντο φάνηκε από τα μαθητικά της χρόνια. Το 1952 έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου από την οποία αποφοίτησε με "Λίαν Καλώς", καθώς ο καθηγητής του Εθνικού, ηθοποιός, Δημήτρης Χορν δεν της έδωσε το "άριστα". Αντίθετα, ο Παπαμιχαήλ την ίδια χρονιά (1955) αποφοίτησε από τη σχολή με άριστα. Ο Χορν παρενέβη στην άριστη βαθμολογία των υπολοίπων καθηγητών για την Βουγιουκλάκη και είπε: "Διαφωνώ κύριοι. Η δεσποινίς Βουγιουκλάκη έχει λάμψη και όχι ζωντάνια. Έχει εμφάνιση αλλά όχι φαντασία. Ούτε ευαισθησία. Της βάζω λοιπόν λίαν καλώς".
Προτού ακόμη αποφοιτήσει από τη Σχολή ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της από το θέατρο και από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 άρχισε να εμφανίζεται στον κινηματογράφο σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Σύντομα καθιερώθηκε στο χώρο και λόγω της εξαιρετικής δημοτικότητας που απέκτησε στο ευρύ κοινό ονομάστηκε Εθνική Σταρ της Ελλάδας (από τον Φιλοποίμενα Φίνο αρχικά). Το 1960, της απονεμήθηκε το 1ο Βραβείο ερμηνείας Α' Γυναικείου ρόλου στο Α' Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία της στην κινηματογραφική ταινία Μανταλένα, σε σκηνοθεσία του Ντίνου Δημόπουλου.
Ο Μάριος Πλωρίτης υπήρξε σύντροφος της, ο οποίος υπήρξε και ο τελευταίος σύντροφος της Κάτιας Δανδουλάκη. Στις 18 Ιανουαρίου 1965 παντρεύτηκε με το Δημήτρη Παπαμιχαήλ, συμφοιτητή της στη Δραματική Σχολή και στις 4 Ιουνίου 1969 γεννήθηκε ο μονάκριβος γιος τους, Γιάννης. Στις 5 Ιουλίου 1975, οι δύο ηθοποιοί πήραν διαζύγιο. Μαζί πρωταγωνίστησαν σε πολλά κινηματογραφικά και θεατρικά έργα, από τα πιο εμπορικά και πετυχημένα στην ιστορία του ελληνικού θεάματος.
Η σημαντική εμπορική κάμψη που σημείωσε από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο ελληνικός κινηματογράφος ώθησε τη Βουγιουκλάκη να ασχοληθεί σχεδόν αποκλειστικά με το θέατρο. Το 1975 έφερε στην Ελλάδα τα μιούζικαλ, με το έργο του Νιλ Σάιμον "Καμπίρια". Ανέβασε επίσης με μεγάλη επιτυχία και άλλα έργα του είδους, όπως το "Καμπαρέ", τη "Τζούλια" και την "Εβίτα" με τελευταίο το μιούζικαλ "Η μελωδία της ευτυχίας".
Τελευταίος σύντροφος της ζωής της για μια δεκαετία (1986 - 1996) ήταν ο ηθοποιός Κώστας Σπυρόπουλος. Πέθανε στις 23 Ιουλίου 1996 στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών μετά από σύντομη αλλά επίπονη μάχη με τον καρκίνο. Η σορός της τέθηκε σε διήμερο λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών. Στις 25 Ιουλίου 1996 η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών και η ταφή της πραγματοποιήθηκε στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών δημοσία δαπάνη, παρουσία πολλών συναδέλφων της αλλά και πλήθος κόσμου...
Το υποκριτικό της ταλέντο φάνηκε από τα μαθητικά της χρόνια. Το 1952 έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου από την οποία αποφοίτησε με "Λίαν Καλώς", καθώς ο καθηγητής του Εθνικού, ηθοποιός, Δημήτρης Χορν δεν της έδωσε το "άριστα". Αντίθετα, ο Παπαμιχαήλ την ίδια χρονιά (1955) αποφοίτησε από τη σχολή με άριστα. Ο Χορν παρενέβη στην άριστη βαθμολογία των υπολοίπων καθηγητών για την Βουγιουκλάκη και είπε: "Διαφωνώ κύριοι. Η δεσποινίς Βουγιουκλάκη έχει λάμψη και όχι ζωντάνια. Έχει εμφάνιση αλλά όχι φαντασία. Ούτε ευαισθησία. Της βάζω λοιπόν λίαν καλώς".
Προτού ακόμη αποφοιτήσει από τη Σχολή ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της από το θέατρο και από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 άρχισε να εμφανίζεται στον κινηματογράφο σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Σύντομα καθιερώθηκε στο χώρο και λόγω της εξαιρετικής δημοτικότητας που απέκτησε στο ευρύ κοινό ονομάστηκε Εθνική Σταρ της Ελλάδας (από τον Φιλοποίμενα Φίνο αρχικά). Το 1960, της απονεμήθηκε το 1ο Βραβείο ερμηνείας Α' Γυναικείου ρόλου στο Α' Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία της στην κινηματογραφική ταινία Μανταλένα, σε σκηνοθεσία του Ντίνου Δημόπουλου.
Ο Μάριος Πλωρίτης υπήρξε σύντροφος της, ο οποίος υπήρξε και ο τελευταίος σύντροφος της Κάτιας Δανδουλάκη. Στις 18 Ιανουαρίου 1965 παντρεύτηκε με το Δημήτρη Παπαμιχαήλ, συμφοιτητή της στη Δραματική Σχολή και στις 4 Ιουνίου 1969 γεννήθηκε ο μονάκριβος γιος τους, Γιάννης. Στις 5 Ιουλίου 1975, οι δύο ηθοποιοί πήραν διαζύγιο. Μαζί πρωταγωνίστησαν σε πολλά κινηματογραφικά και θεατρικά έργα, από τα πιο εμπορικά και πετυχημένα στην ιστορία του ελληνικού θεάματος.
Η σημαντική εμπορική κάμψη που σημείωσε από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο ελληνικός κινηματογράφος ώθησε τη Βουγιουκλάκη να ασχοληθεί σχεδόν αποκλειστικά με το θέατρο. Το 1975 έφερε στην Ελλάδα τα μιούζικαλ, με το έργο του Νιλ Σάιμον "Καμπίρια". Ανέβασε επίσης με μεγάλη επιτυχία και άλλα έργα του είδους, όπως το "Καμπαρέ", τη "Τζούλια" και την "Εβίτα" με τελευταίο το μιούζικαλ "Η μελωδία της ευτυχίας".
Πως να μην είναι ευτυχής ο συγγραφέας Μάριος Πλωρίτης, ανάμεσα στις δύο συντρόφους του Αλίκη και Κάτια... |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)