Η Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ, όταν ήταν Πρύτανης της Ακαδημίας του Παρισιού και Καγκελάριος όλων των Πανεπιστημίων του Παρισιού, επισκέφθηκε μαζί με τον Πρόεδρο της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Φθάνοντας στο Πανεπιστήμιο, τους υποδέχθηκε ο Πρόεδρός του και απευθύνθηκε στην Αρβελέρ: "Χορεύεις καλαματιανό;" της είπε. Εκείνη τα έχασε... "Ι am John Bradimas". Στο δείπνο, ο Μιτεράν, παρόντος του Προέδρου των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέϊγκαν, έκλεισε τον επίσημο χαιρετισμό του ως εξής: "Ο Πρόεδρος του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και η Πρόεδρος όλων των Πανεπιστημίων του Παρισιού δεν μιλούσαν αυτήν την ώρα ούτε γαλλικά, ούτε αγγλικά. Μιλούσαν ελληνικά. Ε! αυτό είναι αυτοκρατορία!"

29 Οκτωβρίου 2010

Κωνσταντίνου Τσάτσου...



Κωνσταντίνος Τσάτσος,
Καθηγητής Πανεπιστημίου,
Ακαδημαϊκός, Πρόεδρος της Δημοκρατίας
 
"Αν θες να πετύχεις, να ασχολείσαι με αυτά που ενδιαφέρουν τους άλλους. Αν θες να είσαι άξιος, να ασχολείσαι με αυτά που ενδιαφέρουν εσένα"

"Τι γοητευτική ποικιλία που έχει η αμφιβολία και τι μονότονη που είναι η βεβαιότητα!"

"Τα είχε όλα και όμως δεν ήταν ευτυχισμένος. Με το δίκιο του. Γιατί δεν ή ξ ε ρ ε, πως ήταν ευτυχισμένος. Και ουσία της ζωής δεν είναι: να “είσαι”, αλλά να ξ έ ρ ε ι ς ότι “είσαι”"

"Ευτυχία είναι μόνο το βίωμα του παρόντος, κάποιου ωραίου παροδικού παρόντος και η λήθη όλων των άλλων"

"Τα διαβάσματα συχνά περνούν, όπως το νερό επάνω στην πέτρα. Η πέτρα όμως από τα διαβάσματα γίνεται όλο και πιο λαμπερή"

"Για να είσαι ευτυχισμένος δεν αρκεί να βρεθεί η καλή η ώρα. Πρέπει να ξέρεις τέλεια να ξεχνάς και το χτες της και το αύριό της"

"Δὲ χρειάζονται πολλά.
Ἕνα παράθυρο
καὶ λίγος οὐρανὸς
καὶ δυὸ κλωνάρια ἀπὸ ἕνα πεῦκο,
ἀπὸ ἕνα σκῖνο.
Νὰ ξέρης πὼς θὲ νἄρθη ἡ νύχτα ἤρεμη,
πὼς κάτω ἀπὸ ἕνα φῶς
θἆναι στρωμένο γιὰ τοὺς δύο
ἕνα τραπέζι,
πὼς τὸ ἀνοιχτὸ βιβλίο
θὰ ὑπάρχη πάντα ἐκεῖ νὰ περιμένη.

Νὰ ξέρης
πὼς μέσα στὴ σιωπὴ τοῦ σύθαμπου
διαλέγεσαι μὲ μιὰ ψυχή·
πὼς δὲν πλανιένται μόνες τους
οἱ σκέψεις σου,
καὶ πὼς παραφυλάει κάπου ἕνα γέλιο,
τὸ γέλιο ποὺ ξεπλένει
ἀπὸ τὴ σκόνη, ἀπὸ τὴ γλίνα
πράγματα καὶ ἀνθρώπους.

Νὰ ξέρης
πὼς σὲ κοιτάει ἡ ἀγάπη
ἀπὸ δυὸ μάτια γνώριμα, στοχαστικά,
καὶ πὼς ἀκόμα κι ἂν νυχτώση
θὰ μένουν πάντα ἐκεῖ
αὐτὰ τὰ μάτια, ἀνάλλαχτα κι ὀρθάνοιχτα,
νὰ σὲ κοιτάζουν"